Jacolien Eijer schreef haar Cobouw-column in een zomer met veel natuurgeweld waarin ook het IPCC-rapport verschenen is: ‘Laten we onszelf niet verlammen door de grote van de opgave, maar deze begrijpelijk maken en als markt het gereedschap en de producten ontwikkelen waarmee we nu aan de slag kunnen.’

In de gematigde warmte van de Zuidwest-Franse zon lees ik op mijn mobiel het laatste nieuws. Enorme bosbranden in Siberië, Canada, de VS en Zuidoost-Europa, overstromingen in West-Europa. Je moet van goeden huize komen wil je nu nog ontkennen dat er iets aan de hand is met ons klimaat. Met een reëel gevaar tot gevolg: dat we ons als bewoners van deze planeet weliswaar realiseren dat het menens is, maar dat de opgave zo groot is, dat hij ons verlamt.

Onlangs publiceerden Deltares, Sweco en BoschSlabbers het essay ‘Op Waterbasis’. In het essay, dat al voor de overstromingen in de maak was, laten de auteurs zien dat ons water- en bodemsysteem tegen zijn grenzen aanloopt. Een transitie is nodig. Het is nodig dat we rekening gaan houden met de eigenschappen van de ondergrond en daar het landgebruik op aanpassen in plaats van andersom. De opstellers pleiten voor een ‘ruimtelijke herordening op fysiografische grondslag’. Zij wijzen er fijntjes op dat we nu keuzes moeten maken omdat deze herordening niet van vandaag op morgen gerealiseerd is. Aanvullend op deze oproep hebben ze de fysiografische geschiktheid van Nederland voor bebouwing, grondgebonden landbouw en/of natte natuur (letterlijk) in kaart gebracht.

Wat de opstellers met dit essay doen, is in mijn ogen extreem belangrijk. Eerder deed Wageningen University en Research hetzelfde met de kaart van Nederland 2120. Ze geven handen en voeten aan een onmenselijk grote uitdaging. Maar het is van belang dat we het niet bij deze sprekende vergezichten laten. Zoals de auteurs in hun essay aangeven: nu handelen is noodzakelijk. Juist daarvoor is de samenwerking tussen wetenschap, overheid en bedrijfsleven in de gouden driehoek essentieel. Met de nadruk voor de wetenschap om de kennis te ontwikkelen en mobiliseren voor geloofwaardige langetermijnscenario’s. Voor politiek en overheid om de koers neer te zetten. En voor de markt om het gereedschap en de producten te ontwikkelen waarmee we nu aan de slag kunnen. Maar laten we vooral niet op elkaar wachten. Want net als bij het opruimen van de enorme bende na een goed feest kun je maar beter gewoon beginnen. Dan is de troep het snelst weer opgeruimd.