Een jaar of 10 geleden kon ik voor het eerst ruiken aan het ingenieursvak. Dat was een ervaring waar ik nog steeds met veel plezier op terugkijk, want we kwamen net uit de kredietcrisis en er was hoop op betere tijden. Iedereen was gemotiveerd om met elk gebouw Nederland en de wereld een klein beetje beter te maken.

Wanneer gaan we als ingenieurs weer dromen en echt innoveren?

Inmiddels zijn we ruim tien jaar verder. De uitdagingen zijn alleen maar groter geworden, maar de oplossingen lijken verder weg dan ooit. We houden ons primair bezig met het micromanagen van risico’s en het rechtrekenen van projecten. Hierdoor wordt het alleen steeds complexer om echt te innoveren en met betere oplossingen te komen. Dat maakt mij als jonge ingenieur somber over de toekomst, want als we nu niet veranderen is er geen toekomst meer.

Dus wanneer gaan we als ingenieurs weer dromen en echt innoveren? Zoals wij dat hebben gedaan met het droogleggen van Flevoland en met de Deltawerken. Projecten waar we toonaangevend mee waren in de wereld. Als we niet nu (of eigenlijk gisteren) drastisch anders gaan denken en werken ben ik bang dat er voor de volgende generatie geen toekomst meer is in Nederland. Een fors deel van het land zal onder water komen te staan.

Ik geloof dat dit een ongelofelijke opgave is voor ons als ingenieurs. Laten we weer het lef gaan tonen met projecten. Ambitieus en innovatief zijn om te komen tot echt duurzame en slimme oplossingen. Zodat ook generaties na ons geen natte voeten krijgen. Dus het is aan ons de (jonge) ingenieurs om nee zeggen tegen projecten als er geen CO2-budget is en waar winst het hoogste doel is. Een betere wereld is niet goedkoop. Daarom moeten wij als ingenieurs weer onze rol pakken om nu een betere wereld te maken voor de toekomst.

Willem Koenen, voorzitter JongNLingenieurs