De rebelse acties van de klimaatactivisten op Schiphol en in musea doen het stof goed opwaaien. En waar je normaal ziet dat de duurzaamheidsprofessional zich redelijk onafhankelijk probeert op te stellen, ontwaarde ik op het congres de Ingenieuze Stad van NLingenieurs zowaar de rebelse kant van onze ingenieursbranche. De ingenieurs sympathiseren met de plakkers!

Wat een verademing dat we als ingenieurs eindelijk kleur bekennen. Hoezo moeten we “onafhankelijk” zijn? Wat heeft Zwitserland aan een neutrale positie als de gletsjers aan het smelten zijn? De klimaatcrisis vraagt van ons dat we alleen maar groen doen. We komen simpelweg handen te kort voor neutraliteit.

Sinds het uitbreken van de oorlog in Oekraïne sta ik ook permanent “aan” om de crisis te bezweren. Ik hoor mij tien jaar terug nog als een van de argumenten Poetin noemen in de stoffige zaaltjes waar ik ingehuurd was om bewonersbijeenkomsten over energiebesparing te geven. Tja, je zei het omdat er altijd een paar mensen waren die op dat argument “aan” gingen. Maar wat een werkelijkheid is dit geworden.

Neutraliteit straalt ook iets uit van: waait met alle winden mee en profiteert van twee walletjes. Ik vind dit zeker voor de ingenieurs een slecht imago. Een echte ingenieur kiest voor de beste oplossing voor de wereld. Zij of hij weet dat je met kennis en talent oplossingen maakt die voor echte impact zorgen en de leefwereld voor toekomstige generaties veiligstelt.

We hebben op veel zaken geen invloed, maar je eigen verantwoordelijkheid nemen kunnen we vandaag. Beste collega’s, ga aan de bak met vergroening en durf het gesprek aan met je opdrachtgever over hoe verantwoordelijkheid te nemen. En levert dat een moeilijk gesprek op? Onthoud dat een plakker voor toekomstige generaties meer nalaat dan een profiteur.

Mirjam Pronk, Brancheambassadeur Energietransitie Koninklijke NLingenieurs en Consultant Warmtetransitie bij Sweco

Dit artikel is verschenen in de Cobouw op 18 november 2022